کد مطلب:321294 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:106

استناد به یکی از علائم ظهور که حضرت مهدی از مکه ظهور می کنند و انتساب این امر به
بعد مزخرفاتی به هم می بافد و اظهار حیرتی می كند كه نمی دانم چرا در بیان ظهور میرزا حسینعلی را معلق به علامت و دلالتی نكرده تا اینكه می گوید و چون ناظرین از اصطلاح بیان آگاه نیستند محض اطلاع عرض می شود وجود مباركی كه اول از مكه معظمه بعد در شیراز در سنه ی ستین به حكم حدیث فی سنة الستین یظهر امره و یعلو ذكره بامر الله به امر قیام فرمود و منصف متقی نمی تواند احوال و اطوارش را به هوی نسبت دهد و یا به جنون و سفاهت چنانچه به انبیاء اولوالعزم اهل جهالت آیند و جهت را از پیش نسبت دادند و خود بیانات او اعظم دلیل و اقوی حجت است كه آیات است و از خدا است و وحی آسمانی و فرقان ربانی است و مطابق آیات و احادیثی كه بعض آنها گذشت بر امر الله ایستاد و خود را ذكر و باب بقیة الله و نقطه ی اولی نامید و از اهل علم نبودند و تعلیم و تعلم نفرموده بودند در مدت
پنج یا هفت سال كه بشارت و خدمت خود را من عندالله تكمیل فرمودند زیاده از بیست مجلد آیات و خطب و مناجات و صور علمیه و شئون فارسیه و دعوات بر قلب مباركش نازل و از لسان و قلم معجز بیانش ظاهر گردید و در بسیاری از كتب و بیانات خبر از شهادت خود فرموده در راه محبت و عبودیت محبوب و مقصودش كه به اسم من یظهره الله و بقیة الله ذكر نموده كانی سمعت منادیا ینادی فی سری افدا حب الاشیاء الیك الفداء فی سبیل الله و در مقامی یا بقیة الله قد فدیت بكلی لك و ما تمنیت الا القتل فی محبتك والسب فی سبیلك و كفی بالله العلی معتصما قدیما و در مقام دیگر انی و من فی الفردوس بالحق الاكبر لمشتاقة الی نفس قد قتلت فی سبیلك.